Drugi wariat?

Dobrze jest pobiegać z innym wariatem. I nie chodzi tu o szybkość biegania czy długość trasy – jeszcze nie teraz – ale determinację w treningach. Ewa wczoraj dłuższą chwilę walczyła z dzieciakami, więc efekt końcowy był taki, że po 3-krotnym przesuwaniu terminu ostatecznie wybiegliśmy na trening tuż po 22:15! W tej sytuacji można by rzecz, że już nie jestem wariatem – przecież wariaci to indywidua, a gdy już mamy dwie osoby, no to rozumiecie? :))) Wczoraj już nie było tak zimno – wiatr był zdecydowanie słabszy niż w niedzielę, temperatura około -1 stopnia i przez prawie pierwsze 3km doborowe towarzystwo :). Po tym Ewa odbiła w kierunku domu ja ruszyłem na podbój Innych ścieżek niż zwykle. Wiatr był dokładnie południowy, a moja standardowa pętelka właśnie biegnie z północy na południe i z powrotem. Trzeba było więc bardziej biegać wschód-zachów – aby jak najmniej doświadczać tego przenikliwego wiatru. Do treningu porzuciłem 8 przebieżek po ok. 20s (już nie chce mi się mierzyć tego czasu zegarkiem, więc niektóre są pewnie krótsze a niektóre dłuższe). Rozważałem, czy nie zrezygnować z nich dzisiaj – jak zwykle wiele powodów sobie znalazłem na poparcie takiego pomysłu. Ostatecznie na szczęście zrobiłem je i bardzo z tego powodu jestem zadowolony – nogi już potrzebowały takiego szybszego poruszania. Trzeba wyraźnie powiedzieć, że takie przebieżki pozwalają nogom odetchnąć od nużącego wielokilometrowego biegu i są dla nich zbawcze (pomijając inne wartości przebieżek). Po raz kolejny zaaplikowałem sobie konwersacje z angielskiego na drugą część biegu (bez partnera), ale zauważyłem, że zmęczenie materiału nadchodzi po ok. 30-40 minutach – po tym czasie nowe słownictwo w ogóle nie wchodzi już do głowy. Posiedzę więc przy tzw. Playlistach aby po grupować te lekcje – efekt wydajnościowy powinien być dużo lepszy… Tak więc nakręciłem ciut ponad dyszkę, osiem przebieżek, rozciąganko na koniec i wio do domku. Tam dowodniłem się, spłukałem i do wyrka (była to już dość późna pora przecież :) )…