Pionierzy grupowego biegania :)

A już myślałem, że z dzisiejszego treningu będą nici – spraw się tyle nagromadziło, że taka ewentualność była wielce prawdopodobna. Co więcej: Grześ i Ewa byli już przygotowani (przynajmniej wstępnie) na bieganie, więc znając złośliwość rzeczy martwych i tych mniej martwych, to niemal pewne było, że tak będzie (zgodnie z prawem Moor’a). Szczęśliwie obrobiłem się całkiem sympatycznie i udało się wrócić na czas do domku, zrobić solidną rozgrzewkę, z akcentem na masaże lewej stopy a o 21:30 ruszyliśmy w trasę. I tu jest zdarzenie, które warto odnotować, bo jest wielkiej wagi: dziś biegała Ewa i Grześ. Czyli w sumie biegło nas 3 osoby! A należy napomknąć, że nie widziałem jeszcze na Tarchominie trójki biegającej! Słowem: jesteśmy pionierami biegania grupowego :))) Z Ewą zrobiliśmy najpierw kółeczko 2,2km w tempie prawie 7:00 min/km. Poszło gładko. Trudno ukryć, że byłem szczęśliwy móc biegać w tak licznej grupie jak na te strony :). Ale pętelka skończyła się tak szybko, że pozostał tylko niedosyt. Może dlatego, że w takiej grupie tematy do rozmowy sypią się jak z rękawa a wtedy czas mija jak szalony. Gdy sąsiadka „zjechała do bazy” z Grzesiem ruszyliśmy na drugą pętle. Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, Grześ wybrał nie pętlę 2,2km tylko 3km – tę, którą zwykliśmy robić. W ten sposób chłopak zrobił 5,2km! Ależ super! Dzięki temu pierwsza piątka minęła mi w doborowym towarzystwie. Pozostała mi tylko trójka na 8 przebieżek – poszły już gładko i bez wysiłku (mowa tu o tym psychicznym wysiłku). No i na koniec mała informacja o nagrodzie z Pascal’a: przelew wpłacony. A co ważniejsze Grześ chyba weźmie ją dla swojej rodziny – przynajmniej podatek mi się wróci, a ja nie upadnę na kolana przed Pascal’em udając, że tak wspaniałą nagrodę mi sprawił… Uroczyście jednak oświadczam, że z konkursów jako takich nie rezygnuję :)))